سلام مدرسه
دلم برای نیمکتهای زهوار دررفته ات تنگ شده
برای های و هوی روز اول مهر
برای زنگ تفریح های کوتاه
برای اضطراب صدا شدن از طرف معلم و درسهای نخونده
برای دوستیهای ساده و خوراکیهای تقسیمی
برای مداد و پاک کن و دفترمشق های نو
برای جلد کردن کتاب و دفتر
هنوز هم دلم تنگ میشه
امروز به هر بچه مدرسه ای که دیدم حسودی کردم
ای کاش هنوز پشت نیمکت بودم
اول مهرتون مبارک!
سلام
یه جورایی دنیای خوبی بود اما ما که نمی خوایم دوباره تکرار بشه. خوب هنوز به سادگی که طو ان دوران ما رو ترک کرد ویا مورد تحقر قرار گرفت کنار نیامده ایم..ولی اول مهر همه مبارک.
شاید سخت تر از حسرت دیدن این بچه ها تلخی تصویریه که توی آینه می بینیم.این مفهوم انکار نشدنی که آره ما بزرگ شدیم.می دونی بلوغ یه پل زشته که باید از اون رد شد و خرابش کرد.بعد از اونور یه پل خراب کودکی رو حسرت خورد.